Erik Satie, αρχαία Ελλάδα, Brian Eno...

 Ο Erik Alfred Leslie Satie ήταν Γάλλος συνθέτης και πιανίστας που επέδρασε καταλυτικά στη μουσική του 20ου αιώνα. Θεωρείται μια ιδιοφυΐα της σύγχρονης κλασικής μουσικής και έχει ασκήσει επιρροή σε πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες. Το έργο του ήταν απλό σε δομή, αλλά καινοτόμο. Θαύμαζε την αρχαία Ελλάδα και συνέθεσε τρία έργα επηρεασμένος από την ιστορία της.

Το 1888, ο Erik Satie ήταν μόλις 22 ετών όταν έγραψε τρεις συνθέσεις για πιάνο με τον τίτλο "Les Trois Gymnopédies".  Η λέξη gymnopédies προέρχεται από μια ετήσια γιορτή της αρχαίας Σπάρτης που περιλάμβανε χορούς γυμνών ανδρών και οι κινήσεις των χορευτών ήταν παρόμοιες με αυτές των αθλητών του παγκρατίου και της πάλης. Με τις συνθέσεις αυτές, ο Satie προσπάθησε να αποκοπεί από το συμβατικό περιβάλλον του 19ου αιώνα.
 Ο Γιώργος Σεφέρης, επηρεασμένος απο τον Erik Satie  έγραψε τις δικές του Γυμνοπαιδίες. Ο Σεφέρης πήγε στο Παρίσι όταν ήταν 18 ετών για να σπουδάσει νομικά, αλλά ασχολήθηκε πολύ με την ποίηση και με την μουσική. Το 1935 έγραψε τις δικές του Γυμνοπαιδιές: Σαντορίνη και Μυκήνες.

 Άλλο ένα έργο του Erik Satie, που έγραψε στα τέλη του 19ου αιώνα, είναι το "Gnossiennes", το οποίο αντικατοπτρίζει την πειραματική διάθεση του συνθέτη. Ο τίτλος των συνθέσεων αυτών ήταν επηρεασμένος από την αρχαία Ελλάδα. Ο Satie, λέγεται ότι εμπνεύστηκε είτε από τη λέξη "Κνωσσός" ή από την λέξη "Γνώση".

 Το 1918 γράφει το αριστούργημά του "Socrate", ένα έργο για φωνή και πιάνο (ή μικρή ορχήστρα), το οποίο είναι βασισμένο σε τρεις διαλόγους του Πλάτωνα και απεικονίζει κάποιες πτυχές της ζωής του Σωκράτη. Τα τρία μέρη της σύνθεσης είναι: "Πορτραίτο του Σωκράτη", κείμενο από το "Συμπόσιο" του Πλάτωνα, "Οι όχθες του Ιλίσσου", κείμενο από το "Φαίδρος" του Πλάτωνα και "Θάνατος του Σωκράτη", κείμενο, επίσης, από το "Φαίδρος" του Πλάτωνα.

 Ο Erik Satie δημιούργησε, περίπου το 1917, ένα είδος μουσικής που θα μπορούσε να παιχτεί κατά τη διάρκεια ενός δείπνου για παράδειγμα, για να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα, αντί να είναι το επίκεντρο της προσοχής. Ήταν ένα μουσικό συμπλήρωμα που αρχικά παιζόταν ζωντανά από καλλιτέχνες, με κομμάτια που διατηρούσαν μελωδία αλλά ήταν συναισθηματικά ουδέτερα. Το είδος αυτό ονομάστηκε "furniture music" και θεωρείται πρόδρομος της ambient μουσικής.
 Ο Brian Eno, δημιουργός της ambient, εμπνεύστηκε από την "furniture music" και τον Erik Satie. Κατά την διάρκεια της ανάρρωσής του μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, μια φίλη του Eno, του δώρησε έναν δίσκο με μουσική άρπας. Η φίλη του έβαλε τον δίσκο στο πικάπ, αλλά η μουσική ακουγόταν πολύ σιγά. Ο Eno ανήμπορος να δυναμώσει την ένταση του ενισχυτή, βίωσε μια διαφορετική, όπως έχει πει, εμπειρία ακρόασης, όπου η μουσική ήταν μέρος της ατμόσφαιρας του περιβάλλοντος, όπως και το χρώμα του φωτός ή ο ήχος της βροχής. Έτσι εμπνεύστηκε ένα είδος μουσικής που θα μπορούσε να περνά απαρατήρητη και με την επιρροή της μουσικής του Erik Satie ηχογράφησε το 1975, τον δίσκο "Discreet Music", το τέταρτο studio άλμπουμ του, που θεωρείται ορόσημο του είδους.

 Λέγεται ότι ο Erik Satie το 1893, έζησε έναν θυελλώδη έρωτα με την Γαλλίδα ζωγράφο Suzanne Valadon, που κράτησε έξι μήνες. Όταν εκείνη τον άφησε, ο Satie πέρασε ένα δύσκολο, ψυχολογικά, διάστημα και με έντονα τα συναισθήματα του πόνου και της εγκατάλειψης εμπνεύστηκε το έργο "Vexations", το οποίο ήταν μια χειρόγραφη παρτιτούρα του Satie, ανέκδοτη και άγνωστη μέχρι το 1949 που την ανέσυρε από την αφάνεια και την πρωτοδημοσίευσε ο John Cage. Δεν υπάρχει ένδειξη για το όργανο που είχε στον νου του ο συνθέτης, αλλά μάλλον ήταν γραμμένο για πιάνο. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όμως, παρουσιάζει μια σημείωση του  συνθέτη πάνω στην παρτιτούρα: "Για να παίξει κανείς το θέμα 840 φορές στη σειρά, θα ήταν σκόπιμο να προετοιμαστεί εκ των προτέρων, και μέσα στη βαθύτερη σιωπή, με σοβαρή ακινησία". Η φράση αυτή έχει ερμηνευτεί ως εντολή ότι το έργο πρέπει να παίζεται 840 φορές στη σειρά, αν και αυτό ίσως να μην ήταν η πρόθεση του συνθέτη.
 Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1963, ο προοδευτικός συνθέτης John Cage μαζί με  άλλους μουσικούς παίρνουν μέρος σ' έναν καλλιτεχνικό μαραθώνιο διάρκειας 18 ωρών, όπου παίζουν στο πιάνο, για πρώτη φορά, το έργο του Erik Satie "Vexations".

Jim Morrison, Janis Joplin, Jimi Hendrix

    

   Τρεις θρύλοι της ροκ σκηνής, τρεις αξεπέραστες καλλιτεχνικές προσωπικότητες που είχαν πολλά κοινά μεταξύ τους. Και οι τρεις πέθαναν στα είκοσι επτά τους χρόνια. Έζησαν μια σύντομη, μποέμικη ζωή με πολλές εντάσεις, αλλά πρόλαβαν να αφήσουν μια τεράστια κληρονομιά στην ιστορία της μουσικής. Θα μείνουν αναμφίβολα ζωντανοί για πάντα στις καρδιές όλων μας.

    

   Ο Jim Morrison γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1943 στην Μελβούρνη της Φλόριντα. Πέθανε μόλις στα 27, στις 3 Ιουλίου 1971 στο Παρίσι. Λέγεται ότι τον βρήκε η σύντροφός του Pamela Courson στην μπανιέρα νεκρό. Δεν έγινε αυτοψία γιατί ο γιατρός δεν βρήκε στοιχεία εγκληματικής ενέργειας. Για την αιτία του θανάτου του υπάρχουν πολλές εκδοχές με επικρατέστερη να εισέπνευσε ηρωίνη αντί για κοκαΐνη.

    Ποιητής, συγγραφέας, κινηματογραφιστής, στιχουργός, τραγουδιστής. Ένα ιδιαίτερο πλάσμα που λάτρευε τους σκοτεινούς ποιητές και είχε ιδιαίτερη αγάπη στον Νίτσε.

   Ο Morrison ζούσε σε ένα ασφυχτικό οικογενειακό περιβάλλον, με πατέρα ναύαρχο και δημιουργούσε πάντοτε προβλήματα στην οικογένειά του. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο UCLA στο τμήμα της Τέχνης του Κινηματογράφου. Κατά την διάρκεια των σπουδών του έφτιαξε δυο ταινίες, η μία λεγόταν «First Love» και η άλλη «Obscura». Mετά την αποφοίτησή του, ο Morrison ζούσε μποέμικη ζωή περιτριγυρισμένος από καλλιτέχνες και μουσικούς στην παραλία Venice. Εκείνη περίπου την περίοδο σταματά τις σχέσεις με την οικογένεια του. Μέσα σε έναν χρόνο με το περιορισμένο φαγητό και την συχνή κατανάλωση ναρκωτικών και αλκοόλ έχασε βάρος και από κοντόχοντρος μεταμορφώθηκε σε «σμιλευτός θεός του ροκ», όπου απαθανάτισε, σε μια περίφημη σειρά ασπρόμαυρων φωτογραφιών, ο φωτογράφος Joel Brodsky. Αργότερα συνάντησε, τον συμφοιτητή του, Ray Manzarek και μαζί ιδρύουν τους Doors. Ένα πρωτοπόρο συγκρότημα με πολύ ιδιαίτερο ήχο. Πρέπει να αναφέρουμε το γεγονός, ότι οι Doors δεν είχαν ποτέ μπασίστα και αυτός ήταν ένας επιπλέον λόγος που τους έκανε ιδιαίτερους την εποχή εκείνη.

    Η προσωπική ζωή του Morrison ήταν πολύ άστατη. Αν και η σύντροφος της ζωής του ήταν η Pamela Courson, ο Morrison έκανε πολύ συχνά σεξ με θαυμάστριες αλλά είχε συνάψει σύντομες σχέσεις και με πολλές διασημότητες. Κάποια στιγμή συναντήθηκε και με την Janis Joplin, ενώ ήταν και οι δύο μεθυσμένοι, και βρέθηκαν μαζί για μια βραδιά. Στο τραγούδι «the wasp» ο τραγουδιστής των Doors αναφέρεται στην Janis Joplin.

    «I'll tell you 'bout Texas Radio and the Big Beat... I'll tell you 'bout the hopeless night... wandering the Western dream... tell you 'bout the maiden with raw iron soul»

    

   Η Janis Joplin γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1943 στο Τέξας των Η.Π.Α.. Η ζωή της ήταν σύντομη. Απεβίωσε στις 4 Οκτωβρίου 1970 από υπερβολική δόση ηρωίνης και αλκοόλ. Το σώμα της αποτεφρώθηκε και οι στάχτες της διασκορπίστηκαν στην παραλία της Καλιφόρνια.

    Ήταν η πρώτη που έσπασε το φαλλοκρατικό κατεστημένο της ροκ κοινότητας. Η φλόγα που έκαιγε μέσα της, την έκανε να λάμπει πάνω στη σκηνή. Θεωρείται η λευκή γυναίκα με την φωνή μαύρης. Το «μαργαριτάρι», όπως την αποκαλούσαν οι φίλοι της, είχε δυστυχώς αυτοκαταστροφικές τάσεις. Λάτρευε τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.  Προτιμούσε κυρίως το speed για να ταξιδεύει σε ψυχεδελικά μονοπάτια έμπνευσης.

    Στα 17 της αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει τραγουδίστρια και έφυγε από το πατρικό της σπίτι. Ξεκίνησε τα μουσικά της βήματα κάνοντας μικρές εμφανίσεις σε καφετέριες στο Τέξας. Η ζωή της μέχρι τα 22 ήταν ένα ατελείωτο οτοστόπ. Το 1965 κάνει μια αποτυχημένη προσπάθεια να ζήσει φυσιολογικά σύμφωνα με τους κοινωνικούς κανόνες, παρακολουθώντας μαθήματα Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Όστιν. Τον Ιούνιο του 1966 φεύγει μόνιμα για το Σαν Φρανσίσκο και δεν επιστρέφει ποτέ πια στο Τέξας. Ο φίλος της, Chet Helms, γίνεται μάνατζερ σε ένα καινούργιο γκρουπ, τους Big Brother And The Holding Company που ζητούν μια γυναίκα για φωνητικά. O Helms αμέσως σκέφτηκε την Joplin. Μαζί τους γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και γίνεται ευρέως γνωστή. Οι κριτικές για την Joplin ήταν ενθουσιώδεις και δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι λίγο αργότερα αποφασίζει να ακολουθήσει σόλο καριέρα. Το πρώτο μουσικό γκρουπ που συνόδευε την Joplin στη σόλο καριέρα της ήταν οι Kozmic Blues Band. Μαζί τους έκανε και την εμφάνισής της στο Woodstock το 1969.

     Το 1968 σε μια περιοδεία με τους Big Brother And The Holding Company συναντιέται στην σκηνή με τον στενό της φίλο, Jimi Hendrix.

    

   O Jimi Hendrix γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1942 στο Σιάτλ της Ουάσιγκτον. Γιος ενός αποτυχημένου μποξέρ και μιας αλκοολικής μητέρας, που την έχασε πολύ νωρίς. Ήταν και αυτός 27 χρονών, όταν βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στο Λονδίνο στις 18 Σεπτεμβρίου 1970. Σαν αιτία θανάτου προσδιορίστηκε η αναρρόφηση τροφών, όμως οι συνθήκες που οδήγησαν στο θάνατό του οφείλονταν σε υπερβολική λήψη βαρβιτουρικών. Στον τάφο του, αναγράφεται μια δική του ρήση: «When the power of love overpowers the love of power, the world will know peace».

    Θεωρείται ο κορυφαίος κιθαρίστας στην ιστορία της ροκ μουσικής. Υπήρξε μουσική ιδιοφυΐα, που με την τεχνική του και τις καινοτομίες του, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο παίζεται η ηλεκτρική κιθάρα. Ο αριστερόχειρας κιθαρίστας χρησιμοποιούσε στο μέγιστο δυνατό τους ηλεκτρικούς ενισχυτές και άνοιξε νέους ορίζοντες της ροκ μουσικής. Το περιοδικό Melody Maker έγραψε για τον Hendrix ότι «Μερικές φορές σου έδινε την εντύπωση πως έπαιζε ηλεκτρική κιθάρα χωρίς να χρησιμοποιεί τα χέρια του».

    Απέκτησε την πρώτη του κιθάρα στα 14, που την βρήκε πεταμένη στα σκουπίδια. Στα 16 του είχε μια κανονική κιθάρα, που του αγόρασε ο πατέρας του και ξεκίνησε αυτοδίδακτος. Ο Hendrix αγαπούσε την blues μουσική και ήταν μεγάλος θαυμαστής του Elvis Presley. Εγκατέλειψε το σχολείο για να ακολουθήσει τα μουσικά του όνειρα.

    Το 1966 πήγε στο Λονδίνο όπου και δημιούργησε το συγκρότημα The Jimi Hendrix Experience που γνώρισε μεγάλη επιτυχία αλλά και αναγνώριση από ήδη καταξιωμένους μουσικούς της εποχής. Το 1968 το συγκρότημα αυτό διαλύθηκε. Το 1969 συνέχισε με το συγκρότημα Band of Gypsys. Στο φεστιβάλ του Woodstock, όπου έκανε μια μεγαλειώδη εμφάνιση, παρουσίασε μια αυτοσχέδια διασκευή του Αμερικανικού Εθνικού Ύμνου. Το Μάρτιο του 1968, ο Jimi Hendrix βρέθηκε στη σκηνή με τον Jim Morrison στο New York's Scene Club.

Jim Morrison, Janis Joplin, Jimi Hendrix…

    Τρεις αιώνιοι 27ρηδες, οι αξεπέραστοι ροκ σταρς, που συναντήθηκαν έστω και για λίγο μέσα στην σύντομη πορεία της ζωής τους. 

Ινδιάνοι: Μουσική & Μουσικοί

 Η μουσική βρίσκεται στην καρδιά της ινδιάνικης κουλτούρας. Από τη γέννηση έως το θάνατο, σε όλες τις περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένων των θρησκευτικών τελετών, των τελετών θεραπείας, των τραγουδιών εργασίας, των τραγουδιών παιχνιδιών, της αφήγησης, των τραγουδιών που φέρνουν την επιτυχία στο κυνήγι, τη γεωργία και τον πόλεμο και τα κοινωνικά τραγούδια και τους χορούς, η μουσική κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Η παραδοσιακή μουσική των ινδιάνων λέγεται ότι προέρχεται από θεότητες ή πνεύματα ή από ιδιαίτερα σεβαστά άτομα. Οι Ινδιάνοι μεταφέρουν μέσω των τραγουδιών τους τις ιστορίες και τους μύθους τους.

 Τα στυλ της μουσικής ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό ανάμεσα σε κάθε φυλή. Ωστόσο, μια κοινή αντίληψη μεταξύ τους είναι η συγχώνευση της μουσικής και της εξουσίας. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι της φυλής Pima αισθάνονται ότι πολλά από τα τραγούδια τους δόθηκαν από τον Δημιουργό.

 Σε διάφορες φυλές, το φύλο παίζει σημαντικό ρόλο στη μουσική. Οι άντρες και οι γυναίκες παίζουν συγκεκριμένους ρόλους σε πολλές μουσικές δραστηριότητες. Τα όργανα, τα τραγούδια και οι χοροί προσαρμόζονταν για το ένα ή το άλλο φύλο.

 Οι στίχοι  των τραγουδιών συνήθως αναφέρονται στην τοπική χλωρίδα και πανίδα, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τοπίου και τους φυσικούς πόρους όπως το νερό.

 Τα όργανα που χρησιμοποιούσαν ήταν φτιαγμένα από πρόχειρα και φθαρτά υλικά και είχαν σαν σκοπό την δημιουργία ρυθμού στους χορούς και όχι πάντα την μελωδία.

 Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι ινδιάνικων οργάνων.

powwow drum

Τα τύμπανα, το πιο γνωστό είδος ινδιάνικου οργάνου, κατασκευάζονται σε πολλά μεγέθη και σχήματα και από διάφορα υλικά. Υπάρχουν τρία βασικά είδη τυμπάνων: τύμπανα με μία η δύο επιφάνειες κρούσης και τα μεταλλικά τύμπανα. Τα τύμπανα καλύπτονται στη μία ή και στις δύο πλευρές από ακατέργαστο δέρμα και παίζονται από ένα άτομο και τα μεγαλύτερα τύμπανα, τα λεγόμενα "powwow" έχουν συνήθως το μέγεθος ενός βαρελιού και παίζονται ταυτόχρονα από διάφορους μουσικούς. Παράδειγμα τυμπάνου με μία επιφάνεια κρούσης είναι το huēhuētl που χρησιμοποιείται στο Μεξικό. Πρόκειται για ένα τύμπανο με

huēhuētl

ένα κυλινδρικό ξύλινο κέλυφος που στέκεται σε τρία πόδια με το δέρμα τεντωμένο στην κορυφή. Μπορεί να χτυπηθεί με το χέρι ή  με ένα ξύλινο σφυρί.

warao drum

Παράδειγμα τυμπάνου με δύο επιφάνειες κρούσης είναι τα τύμπανα της φυλής Warao που έχουν σχήμα κλεψύδρας, με τις επιφάνειες να καλύπτονται από δέρμα μαϊμούς. Πολλές φυλές θεωρούν ότι το τύμπανο αντιπροσωπεύει τον καρδιακό παλμό της Μητέρας Γης και γίνεται ένα μέσο επικοινωνίας με το υπερφυσικό.

water drum

 Τα τύμπανα νερού είναι ένα είδος οργάνου που μπορεί να κατασκευαστεί από πολλά διαφορετικά πράγματα. Ένα δοχείο, όπως ένας βραστήρας, γεμίζει με νερό την στιγμή που ένα κομμάτι δέρματος τεντώνεται σφιχτά κατά μήκος της κορυφής. Το νερό μέσα στο τύμπανο μεταβάλλει τον ήχο του. Το γέμισμα του τυμπάνου με περισσότερο ή λιγότερο νερό συμβάλλει στην παραγωγή διαφορετικών ήχων. Σε αντίθεση με άλλα τύμπανα, τα τύμπανα νερού συνήθως χτυπιούνται με ένα λεπτό κορμό, αντί με τα χέρια.

κουδουνίστρες

  Οι κουδουνίστρες χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για δύο λόγους μέσα σε μια φυλή. Ή για χορό ή από σαμάνους (πνευματικοί οδηγοί και θεραπευτές των ψυχών). Κατασκευάζονται από δοχεία γεμισμένα από χάντρες, σπόρους ή βότσαλα με μια λαβή εισαγμένη στο ένα άκρο. Πολλές φορές κατασκευάζονται από το κέλυφος μιας χελώνας. Οι κουδουνίστρες μπορεί να έχουν βαφτεί, χρωματιστεί ή διακοσμηθεί με διάφορους τρόπους ανάλογα με το σκοπό που θα χρησιμοποιηθούν. Οι λαοί από τη Βορειοδυτική ακτή χρησιμοποιούσαν ξύλινες κουδουνίστρες, οι οποίες αντιπροσώπευαν μυθολογικά όντα. Οι λαοί από την περιοχή του τροπικού δάσους της Νότιας Αμερικής διακοσμούσαν τις κουδουνίστρες με λαμπερά φτερά παπαγάλου, τα οποία είναι συμβολικά λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των πτηνών (μετακινούνται μεταξύ της γης και του ουρανού, βοηθώντας τις προσευχές να φτάσουν στα πνεύματα).

φλάουτα

 Όλες οι φυλές χρησιμοποιούσαν φλάουτα τα οποία κατασκεύαζαν από διάφορα υλικά, όπως οστά, καλάμια και μπαμπού. Τα φλάουτα μπορούν να διακοσμηθούν με χρώματα, φτερά και χάντρες.

σφυρίχτρες

 Όπως τα φλάουτα, έτσι και οι σφυρίχτρες ήταν δημοφιλείς σε πολλές φυλές. Κατασκευάζονταν συνήθως από πηλό, ξύλο ή κόκκαλο.

 Οι φυλές Inuit και Apache δημιούργησαν έναν τύπο βιολιού. Συνήθως είχαν μόνο μία ή δύο χορδές από τρίχες αλόγου.

μουσικό τόξο

 Το μουσικό τόξο είναι ένα είδος χορδοφώνου οργάνου. Τα μουσικά τόξα αποτελούνται από μια χορδή που τεντώνεται μεταξύ των δύο άκρων ενός καμπύλου ραβδιού. Η χορδή πάλλεται για να δημιουργήσει μουσικό ήχο.

clapper

 Ένα κρουστό όργανο είναι το clapper (γλωσσίδι). Κατασκευαζόταν από ένα παχύ ραβδί που το ένα άκρο του χωρίζεται στη μέση. Αυτό το άκρο το χτυπούσαν σε κάποιο άλλο αντικείμενο όπως σε μια πέτρα, σε ένα τύμπανο ή σε ένα άλλο ραβδί.


 Υπάρχουν πολλοί και αξιόλογοι Ινδιάνοι μουσικοί, μερικοί από τους οποίους είναι:

Buffy Sainte-Marie

 Η Buffy Sainte-Marie, είναι μια σπουδαία τραγουδοποιός, μουσικός, συνθέτρια και ακτιβίστρια. Η Buffy είναι η πρώτη ινδιάνα που κέρδισε Oscar, το 1983 για το τραγούδι της "Up Where We Belong".

 Ο John Trudell ήταν συγγραφέας, ποιητής, ηθοποιός, μουσικός και πολιτικός ακτιβιστής, ο οποίος αφιέρωσε την ζωή στα δικαιώματα των ινδιάνων. Το 1973 έγινε πρόεδρος του "American Indian Movement". Κατείχε αυτή τη θέση μέχρι το 1979. Ήταν τότε που η σύζυγός του Tina, η πεθερά του και τα τρία παιδιά του, κάηκαν σε μια πυρκαγιά, η οποία όμως δεν ερευνήθηκε ποτέ. Από τότε ο Trudell άρχισε να διοχετεύει το θυμό και το συναίσθημά του στην ποίηση και την μουσική.

Rickey Medlocke

 Ο Rickey Medlocke είναι γνωστός ως frontman και κιθαρίστας των Blackfoot και μέλος των Lynyrd Skynyrd. Ο Medlocke εισήχθη στο "Native American Music of Fame" το 2008.

 Ο Douglas Blue Feather είναι διεθνους φήμης φλαουτίστας, έχει κερδίσει πολλά βραβεία, όπως το "Best Native American Flute".

Redbone 

 Οι Redbone ήταν μια ροκ μπάντα που υπήρξε πιο ενεργή στη δεκαετία του 1970. Έφθασαν στο Top 5 στο Billboard Hot 100 chart των Ηνωμένων Πολιτειών το 1974 με το τραγούδι τους, "Come and Get Your Love". Δημιουργήθηκαν το 1968 στο Fresno της California από τους αδελφούς Patrick Vasquez και Lolly Vasquez.

 Ο Andrew Vasquez είναι μέλος της φυλής Apache της Oklahoma. Είναι ένας καταξιωμένος τραγουδιστής, χορευτής και φλαουτίστας. Αν και ο Andrew δεν παίζει αυτά που θεωρούνται παραδοσιακές συνθέσεις, προσεγγίζει όλα τα τραγούδια με σεβασμό και λέει ότι όλα τα έργα του προέρχονται από την καρδιά του.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ «ΤΥΦΩΝΑ» ΠΟΥ ΕΝΕΠΝΕΥΣΕ ΤΟΝ BOB DYLAN

 Ο Bob Dylan είναι αναμφίβολα ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της ροκ. Θεωρείται ένας θρύλος της μουσικής με σημαντική ακτιβιστική δράση. Είναι έντονα ευαισθητοποιημένος σε θέματα ανθρώπινων δικαιωμάτων. Σχεδόν όλα του τα τραγούδια αναφέρονται σε κοινωνικοπολιτικά θέματα και μέσω αυτών δηλώνει την εναντίωσή του στον πόλεμο, στον ρατσισμό και στον φυλετικό διαχωρισμό.
   Ένα τραγούδι του, που αποτελεί διαμαρτυρία για την άδικη και βίαιη μεταχείριση των μαύρων, είναι το «Hurricane», που το έγραψε μαζί με τον Jacques Levy και αναφέρεται στην ιστορία του πυγμάχου Rubin Carter, που κατηγορήθηκε για το φόνο τριών ανθρώπων και καταδικάστηκε τετράκις σε ισόβια.

   Ο Rubin Carter γεννήθηκε στις 6 Μαΐου το 1937 στο New Jersey. Είχε παραβατική συμπεριφορά από μικρή ηλικία. Λίγο μετά αφότου έκλεισε τα δεκατέσσερά του χρόνια συνελήφθη για απόπειρα ληστείας. Μετά από αυτό οδηγήθηκε στο αναμορφωτήριο. Έπειτα κατατάχθηκε στο στρατό, αλλά όταν απολύθηκε διέπραξε διάφορες μικροπαρανομίες, κυρίως κλοπές, και μπαινόβγαινε στη φυλακή. Από το 1961 αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μποξ. Θεωρήθηκε ένας από τους καλύτερους μποξέρ της γενιάς του και απέκτησε πολλούς θαυμαστές, οι οποίοι τον χαρακτήριζαν ως «hurricane», εξαιτίας των θυελλωδών χτυπημάτων του. Ο Carter, κατά τη διάρκεια της καριέρας του, έδωσε 40 αγώνες και νίκησε στους 27. Ήταν υποψήφιος για τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή όμως η πορεία του προς την κορυφή διεκόπη απότομα και με σκληρό τρόπο.
   Τα ξημερώματα της 17ης Ιουνίου του 1966, δύο έγχρωμοι άντρες εισέβαλαν σε ένα μπαρ του New Jersey, για να ληστέψουν. Ο μπάρμαν τους πέταξε ένα μπουκάλι, αυτοί πανικοβλήθηκαν και άρχισαν να πυροβολούν. Από αυτή τη συμπλοκή σκοτώθηκαν τρία άτομα και τραυματίστηκε ακόμα ένα. Οι δράστες έτρεξαν και μπήκαν σε ένα λευκό αυτοκίνητο. Η αστυνομία αναζήτησε τους δυο άντρες και μετά από λίγη ώρα συνέλαβαν τον Rubin Carter και ένα φίλο του, τον John Artis, που ήταν μαύροι και έκαναν βόλτες στη γειτονιά. Στο λευκό αυτοκίνητο του πυγμάχου βρέθηκαν όπλα, όμως κανείς από τους μάρτυρες δεν τους αναγνώρισε, ούτε καν ο τραυματίας. Αφέθηκαν ελεύθεροι και οι έρευνες συνεχίστηκαν .
   Τον Οκτώβριο του 1966, δύο γνωστοί απατεώνες κατέθεσαν ότι αναγνώρισαν τους δύο φίλους και τον Μάιο του 1967 καταδικάστηκαν τετράκις σε ισόβια. Ο Carter έγραψε ένα βιβλίο στη φυλακή με την ιστορία του και ευαισθητοποίησε την κοινή γνώμη. Ο Bob Dylan ήταν ένας από αυτούς που συγκινήθηκαν από την υπόθεση του πυγμάχου και τον επισκέφτηκε στη φυλακή. Μιλώντας μαζί του, πείστηκε για την αθωότητά του και θεώρησε ότι είχε στηθεί μια ρατσιστική πλεκτάνη εναντίον του. Έγραψε, λοιπόν, γι’ αυτόν, το τραγούδι «Hurricane» και έδωσε μεγάλη δημοσιότητα στο θέμα.  Έπειτα από έναν τεράστιο αγώνα και με την συμπαράσταση μεγάλης μερίδας του κόσμου, ο Carter και ο φίλος του δικάστηκαν ξανά το 1976. Οι δήθεν αυτόπτες μάρτυρες παραδέχτηκαν ότι ψευδομαρτύρησαν. Ο Artis αποφυλακίστηκε ενώ ο Carter όχι.
   Τελικά, το 1985, αφέθηκε ελεύθερος μετά από 19 χρόνια φυλάκισης. Δεν έπαψε μέχρι σήμερα, να υποστηρίζει την αθωότητα του. Η ζωή του ενέπνευσε και τους δημιουργούς του Hollywood και την μετέφεραν στο σινεμά με την ταινία «Hurricane» με πρωταγωνιστή τον Denzel Washington και φυσικά σαν soundtrack ακούγεται το ομώνυμο τραγούδι του Bob Dylan.

Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band 50th anniversary

Σαν σήμερα, 50 χρόνια πριν, την 1η Ιουνίου το 1967, κυκλοφόρησε το μεγαλειώδες άλμπουμ των Beatles «Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band». Με αφορμή αυτό, ας αναφερθούμε σε  50 ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τον δίσκο.

1. Ήταν το 8ο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος.

2. Ήταν το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο.  Ήταν επίσης το πρώτο άλμπουμ των Beatles που είχε την ίδια λίστα τραγουδιών και για την έκδοση του Ηνωμένου Βασιλείου και για των ΗΠΑ. Επίσης διέφερε σε άλλες περιοχές (κυρίως στην Άπω Ανατολή), γιατί είχαν απαγορευτεί μερικά τραγούδια.

3. Έμεινε νούμερο ένα στα charts του Ηνωμένου Βασιλείου για 27 εβδομάδες.

4. Πήρε στη μπάντα σχεδόν πέντε μήνες για να ολοκληρώσει το άλμπουμ.

5.  Ήταν μια θεματική ιδέα του Paul MCCartney, που σκέφτηκε σε μια πτήση από την Κένυα στο Λονδίνο τον Νοέμβρη του 1966.

6.  Πούλησε 250.000 αντίτυπα στις πρώτες επτά ημέρες.

7. Ο Jimi Hendrix αγαπούσε το ομώνυμο κομμάτι τόσο πολύ άνοιγε τις συναυλίες του με αυτό.

8. Στο άλμπουμ χώρεσαν τελικά 13 τραγούδια με χρονική διάρκεια 39 λεπτά και 43 δευτερόλεπτα.

9. Ηχογραφήθηκε με ένα τετρακάναλο, στα Abbey Road Studios στο Λονδίνο.

10. Στο πρώτο track το μπάσο του Paul ηχογραφήθηκε εμβόλιμα (direct injection) στην κονσόλα μίξης. Ήταν η πρώτη φορά που οι Beatles είχαν χρησιμοποιήσει την τεχνική αυτή.

11. Το περιοδικό  Rolling Stone το κατέταξε νούμερο ένα στον κατάλογο «500 Καλύτερα Άλμπουμ όλων των εποχών».

12. Ο Ringo Starr είπε  χαριτολογώντας: «αυτό που θυμάμαι από το Sgt. Pepper's είναι ότι... έμαθα να παίζω σκάκι».

13. Δυο από τα καλύτερα κομμάτια του συγκροτήματος, το «Penny Lane» και το «Strawberry Fields Forever» γράφτηκαν και ηχογραφήθηκαν την ίδια περίοδο με τo Sgt. Pepper's αλλά δεν συμπεριλήφθηκαν στο συγκεκριμένο άλμπουμ.

14. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο Abbey Road Studio και συγκεκριμένα στο studio 2. Εκτός από το studio 2, υπήρχε το μεγάλο studio 1 και παραδίπλα, μεσοτοιχία με το studio 2, υπήρχε το studio 3.  Ένα μικρό studio, το οποίο τις μέρες εκείνες (Μάιος - Ιούνιος '67) φιλοξενούσε τους Pink Floyd, που ηχογραφούσαν τότε το «See Emily Play».

15. Κέρδισε το βραβείο Grammy του 1968 στην κατηγορία του άλμπουμ της χρονιάς, του καλύτερου εξωφύλλου, της καλύτερης ηχογράφησης και των καλύτερων φωνητικών.

16. Οι στίχοι είναι γραμμένοι στο πίσω μέρος του δίσκου και ήταν η πρώτη φορά που έγινε αυτό σε LP.

17. Ο παραγωγός των Beatles, George Martin είχε αναφέρει ότι το άλμπουμ των The Beach Boys, «Pet Sounds» είχε ασκήσει τόση επιρροή στον McCartney που: «χωρίς το Pet Sounds, το Sgt. Pepper's δεν θα συνέβαινε ποτέ».

18. Πριν κυκλοφορήσει το άλμπουμ οι Beatles πήγαν στο σπίτι της φίλης τους, Cass Elliot, τραγουδίστριας των The Mamas and the Papas με ένα αντίγραφο και το έπαιξαν στις έξι τα ξημερώματα με το volume στο τέρμα και με τα παράθυρα ανοιχτά. Οι γείτονες συνειδητοποίησαν ότι ακούν την νέα δουλειά του συγκροτήματος και κανένας δεν παραπονέθηκε!

19. Οι καλλιτέχνες Peter Blake και Jann Haworth σχεδίασαν το εξώφυλλο του άλμπουμ.

20. Το εσώφυλλο που περιέχει το δίσκο δημιουργήθηκε από την ολλανδική ομάδα με το όνομα «The Fool» και ήταν η πρώτη φορά που δεν ήταν ένα απλό λευκό εσώφυλλο.

21. Στο εξώφυλλο υπάρχουν 57 φωτογραφίες διάσημων και σημαντικών προσωπικοτήτων και 9 κέρινα ομοιώματα. Ο Χίτλερ και ο Χριστός είχαν προταθεί από τον Lennon, αλλά τελικά απορρίφθηκαν.

22. Αρχικά, ο Elvis θα εμφανιζόταν στο εξώφυλλο, αλλά ο McCartney ανέφερε πως ο Elvis ήταν πολύ σημαντικός και πολύ πιο πάνω από όλους για να συμπεριληφθεί.

23. Η Mae West στην αρχή αρνήθηκε να υπάρχει η φωτογραφία της στο εξώφυλλο, αλλά τελικά δέχτηκε όταν οι Beatles της έστειλαν ένα γράμμα ζητώντας την άδειά της.

24. Ο Harrison μόλις είχε επιστρέψει από την Ινδία που είχε ασπαστεί τη θρησκεία τους, γι αυτό και στο εξώφυλλο μπήκαν οι guru Mahavatar Babaji, Lahiri Mahasaya, Sri Yukteswar και Paramahansa Yogananda.

25. Στο ιστορικό εξώφυλλο, υπάρχει επίσης μια κούκλα, που ανήκει στην Jann Haworth και ο Blake της έβαλε μια μπλούζα των Rolling Stones, για να αποδείξει ότι η «αντιπαλότητα» μεταξύ Beatles και Stones ήταν δημιούργημα των δημοσιογράφων και μόνο.

26. Η κούκλα κρατάει ένα παιδικό αυτοκινητάκι στο αριστερό χέρι (με δυσκολία φαίνεται) και το έβαλε πριν τη φωτογράφιση ο βοηθός του Blake, Nigel Hartnup.

27. Και ο Stuart Sutcliffe, ο αρχικός μπασίστας του συγκροτήματος φαίνεται στο εξώφυλλο.

28. Ένα τρόπαιο που υπάρχει πάνω από το γράμμα L, ήταν ένα τρόπαιο που είχε κερδίσει ο John Lennon όταν ήταν παιδί.

29. Τοποθετημένη μπροστά και στο κέντρο του εξωφύλλου είναι μια κούκλα της Lakshmi, η ινδική θεά του πλούτου, της τύχης και της ευημερίας.

30. Υπάρχει επίσης μια ιαπωνική κούκλα Fukusuke που πιστεύεται ότι φέρνει τύχη.

31. Στο εξώφυλλο ο Paul και ο George φόρεσαν τα μετάλλια που τους είχε δώσει η βασίλισσα Ελισάβετ το 1965. Ο John φόρεσε τα μετάλλια που δανείστηκε από την μητέρα του Pete Best, πρώην μέλους των Beatles.

32. Το δέρμα του τυμπάνου του εξωφύλλου πουλήθηκε το 2008 για 670.000 ευρώ.

33. Μια διαφήμιση των Kellogg’s Corn Flakes ενέπνευσε τον John Lennon για να γράψει τους στίχους του τραγουδιού «Good Morning Good Morning».

34. Ο τίτλος του τραγουδιού «Getting Better» προήλθε από μια συζήτηση του McCartney με τον βιογράφο των Beatles, Hunter Davies. Περπατούσαν μαζί στο Λονδίνο και ο Paul ανέφερε στον Hunter ότι ο καιρός γίνεται καλύτερος.

35. Μια ιστορία της εφημερίδας «The Daily Mirror» ενέπνευσε τον Paul McCartney για το τραγούδι «She’s Leaving Home». Η ιδέα του ήρθε όταν διάβασε μια ιστορία, που συνέβη 1967 (στα μέσα της ηχογράφησης του άλμπουμ) για ένα κορίτσι που ονομαζόταν Melanie Coe, η οποία είχε φύγει από το σπίτι της στα 17. Η Coe είχε συναντηθεί με τον  McCartney το 1963 - όταν την επέλεξε της ως νικήτρια σε ένα διαγωνισμό χορού.

36. Ο Paul McCartney έγραψε και τραγούδησε μαζί με τον John Lennon το «She’s Leaving Home». Ούτε ο George Harrison ούτε ο Ringo Starr συμμετείχαν. Κανένας από τους Beatles δεν παίζουν κάποιο όργανο για το τραγούδι αυτό.

37. Τους στίχους του τραγουδιού «Being for the Benefit of Mr. Kite!» εμπνεύστηκε ο  John Lennon από μια αφίσα του 1843 για το τσίρκο του Pablo Fanque, που αγόρασε από  ένα παλαιοπωλείο στο Sevenoaks, όπου είχαν πάει οι Beatles για να μαγνητοσκοπήσουν το promo βίντεο του «Strawberry Fields Forever».

38. Το BBC απαγόρευσε το «Being for the Benefit of Mr. Kite!», λόγω της φράσης «Henry the Horse», γιατί αυτό συνδέεται με αργκό όρους για την ηρωίνη.

39. Επίσης, το BBC αρχικά είχε απαγορεύσει και το «A Day in the Life», λόγω της φράσης «I’d love to turn you on»  υποστηρίζοντας ότι θα μπορούσε να «ενθαρρύνει την ανεκτική στάση απέναντι στα ναρκωτικά».

40. Αν και φημολογούταν ότι το τραγούδι «Lucy in the Sky with Diamonds» αναφερόταν στο LSD, ο John επέμενε πως το είχε εμπνευστεί από μια ζωγραφιά του γιου του, Julian.

41. Ο McCartney έγραψε αρχικά την μουσική για το «When I'm 64» στα τέλη του 1950. Τους στίχους τους πρόσθεσε αργότερα αναφερόμενος στον πατέρα του.

42. Ο θόρυβος του πλήθους στην αρχή του τραγουδιού «With a Little Help from My Friends» είχαν ηχογραφηθεί από τον George Martin κατά την διάρκεια μιας συναυλίας των Beatles στο Hollywood Bowl.

43. Στο «Fixing a Hole» ο George Martin παίζει τσέμπαλο.

44. Επίσης, το «Fixing a Hole» δεν ηχογραφήθηκε στο Abbey Road Studio, αλλά στο Regent Sound Studio στο Λονδίνο.

45. Ο George Martin παίζει αρμόνιο στο τραγούδι «Being for the Benefit of Mr. Kite!».

46. Ο Harrison έγραψε το «Within You Without You» παίζοντας αρμόνιο στο Λονδίνο στο σπίτι του φίλου των Beatles, Klaus Voorman.

47. Στο τέλος του «Within You Without You» ακούγονται γέλια και ο George εξήγησε αργότερα πως: «μετά από όλο αυτό το ινδικό πράγμα θέλεις λίγη ανακούφιση».

48. Στο τραγούδι «A Day in the Life» υπάρχουν υψηλής συχνότητας τόνοι, τους οποίους δεν μπορούν να ακούσουν οι άνθρωποι, αλλά μπορούν να τους ακούσουν οι σκύλοι.

49. Ένα από τα τρία μεγάλα πιάνα που έπαιξε την τελική χορδή στο «A Day In The Life» άνηκε στον Daniel Barenboim, τον αργεντίνο πιανίστα και μαέστρο, ο οποίος έτυχε να ηχογραφεί στα Abbey Road Studios.


50. Μετά το τελευταίο κομμάτι του δίσκου ακούγεται μια αδιευκρίνιστη φράση, η οποία «πατήθηκε» στο τελευταίο (run-out) αυλάκι του δίσκου με τέτοιο τρόπο που να παίζει αέναα (ως λούπα) σε όλα τα χειροκίνητα πικάπ.